Pastoral Şiir, doğa ve tabiatın güzelliklerini, kırsal hayatı ve çoban yaşamını anlatan şiir türüdür. Bu şiir türünde gaye köy (kırsal) hayatı, bir kuzu, dere, ağaç, dağ, orman, tarla ya da uçuşan serçelerin bir ağaca konup şakıması gibi öğeleri anlatmak, tanıtmak ve sevdirmektir. Kırsal yaşamı, çoban yaşamı ya da tabiat ve doğa güzelliklerini edebiyat değerindeki eserlerle anlatmaktır. Bu şiir türünün meydana gelmesinde doğaya karşı duyulan hayranlık, bağlılık ev imrenme duyguları ana rol oynamaktadır.
Pastoral Şiir Çeşit ve Türleri
Pastoral Şiir tür bakımından ikiye ayrılır. Bunlar İdil şiir ve Eglog şiirdir.
Eglog Şiir; Şiiri yazan şairin eserinde anlattığı duygularını bir çoban ile konuşuyormuş gibi aktarmasıdır.
İdil Şiir ise; Şiiri yazan şairin doğa, tabiat ve kırsal yaşam karşısında duygulanmasını, hayranlığını ve imrenmesini eserinde anlatmasıdır.
Edebiyatımızda idil denilebilecek pastoral şiirler varsa da eglog tarzı şiir yoktur. Bunu Tevfik Fikret denemiş ancak pek başarılı olamamıştır. Recaizade Mahmut Ekrem, Yahya Kemal, Behçet Necatigil, Cahit Külebi başarılı pastoral şiir örnekleri vermişlerdir.
Türk edebiyatında ilk pastoral şiir Abdülhak Hamit Tarhan'ın 1878 yılında yazdığı Sahra adlı eseridir.
Pastoral Şiir Örnekleri
Sonbahar geliyor serçe
Yuvanı ne yapacaksın?
Ayva çiçek açmadan önce.
Meyvelerin içi geçecek
Rüzgâr başka çeşit esecek
Yağmurlarla ıslanacaksın.
Cahit Külebi
Tam otların sarardığı zamanlar
Yere yüzükoyun uzanıyorum
Toprakta bir telaş, bir telaş
Karıncalar öteden beri dostum.
Behçet Necatigil
Edebiyatinsesi.com Editörü tarafından hazırlanmıştır.
